... Ήχοι Πορείας

Είναι περίεργο πόσα Όμορφα μας φέρνει η Πορεία μας στο Χρόνο... και Όμορφα που δεν μπορούμε ούτε καν να τα ονειρευτούμε. Από μικρή αγαπούσα τους Ήχους της Βροχής, της Θάλασσας, του Ανέμου, της Καρδιάς των Αγαπημένων μου, της Αναπνοής τους, του Νανουρίσματός τους, του Τραγουδιού τους, του Λόγου τους.

Το παρακάτω κείμενο δημιουργήθηκε για το ένθετο της παρουσίασης "Παναγιάς κατ' Ήχησις - ανάγνωσις α΄" και είναι αποτέλεσμα των Ήχων μου αλλά και των Ήχων που ανημένουν να τους ανακαλύψω.

Ἂν κοιτάξουμε τὸ πρόσωπό μας σὲ ἕναν καθρέφτη θὰ διακρίνουμε στοιχεῖα τῶν προγόνων μας, τῆς αἰσθητικῆς μας, τῶν κόπων μας, τῆς βουλήσεώς μας.

Σὰν ἀφουγκραστοῦμε τὸ Πρόσωπό μας στὸ βάθος τῆς ψυχῆς μας θὰ διαπιστώσουμε τὶ κερδίσαμε καὶ τὶ χάσαμε, γιὰ ποιὰ πολεμήσαμε καὶ ποιὰ ἐπιλέξαμε νὰ λησμονήσουμε, ὡς πρὸς ποῦ τοποθετοῦμε τὴν ὑπόστασή μας καὶ ὡς πρὸς τὶ τὴν ἀκυρώνουμε, μὲ τὶ ἀφεθήκαμε νὰ τραφοῦμε καὶ μὲ τὶ θὰ σιτίσουμε τὶς ἑπόμενες ἀπὸ ἐμᾶς γενεές.

Μεμφόμαστε τὸ παρόν μας, προλέγουμε ἀρνητικὰ τὸ μέλλον μας, γιατὶ στὴν οὐσία ποτὲ δὲν ἀγαπήσαμε τὸ παρελθόν μας καὶ δὲν διδαχθήκαμε ἀπὸ αὐτό. Ἐγκαταλείψαμε τὸ γηγενὲς σιτάρι μας γιὰ νὰ γευθοῦμε τὸ «χάσικο» ἀλεῦρι. Καὶ πέρασε καιρὸς καὶ θὰ περάσει κι ἄλλος, γιὰ νὰ κατανοήσουμε, ὅτι κάποιοι στηριζόμενοι στὶς αἰσθήσεις μας παρασιτοῦν μετατρέποντάς τες σὲ παραισθήσεις.

Καὶ σὲ ὅλα αὐτὰ μετέχουμε. Καὶ, ὅπως διαπιστώνετε, χρησιμοποιῶ α΄ πρόσωπο πληθυντικοῦ, γιατί δὲν ἀποτελῶ ἐξαίρεση. Καὶ ναί… εἶμαι ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ κρίνω χωρὶς νὰ ἔχω γνωρίσει εἰς βάθος, ποὺ περισσότερο μιλάω παρὰ ἀκούω, ποὺ ἀρέσκομαι νὰ διδάσκω παρὰ νὰ διδάσκομαι, ποὺ κόπτομαι νὰ μὲ διαβάζουν παρὰ νὰ διαβάζω, ποὺ κατηγοριοποιῶ ἀνθρώπους, συνειδήσεις, ἀρχὲς καὶ κοσμοθεωρίες, ἐνῷ παράλληλα περιθωριοποιῶ, ὅσους καὶ ὅσα δὲν συνάδουν μὲ τὶς ταμπέλες ποὺ ἔχω φορέσει στὸ λαιμό μου, ποὺ θεωρῶ ἑαυτὸν κοσμοπολίτη καὶ στὴν πορεία ἔχασα τὴν ἔννοια τοῦ Πολίτη. Καὶ ὅλα αὐτὰ Ἐγὼ καὶ ὅλα αὐτὰ Ἐσεῖς καὶ ὅλα αὐτὰ Ἐμεῖς, ἄλλοι λιγότερο καὶ ἄλλοι περισσότερο. Καὶ οἱ ἐξαιρέσεις..., γιὰ νὰ πιστοποιεῖται ὁ κανόνας.

Ἀπόψε ἐπιλέγουμε νὰ γίνουμε Κοινωνοὶ αἰσθημάτων, αἰσθημάτων ποὺ ἂς κρατήσει ὁ καθένας ἀπὸ ἐμᾶς, ὅποια τὸν ἐλευθερώνουν καὶ τοῦ φανερώνουν τὸ δικό του Πρόσωπο. Καὶ γι᾿ αὐτό, ὁρμώμενοι ἀπὸ τὴ Θεομητορικὴ Ἑορτὴ τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου, ταπεινὰ καταχρώμαστε τὴ θεματική «τῆς Παναγιᾶς καὶ τῆς κατ᾿ Ἤχησής της».

Παναγία: ἡ Ἰδέα ποὺ ἀπετέλεσε ἔμπνευση σὲ καιροὺς χαλεπούς, ἡ Μορφὴ ποὺ δώρισε τὴν αὔρα της σὲ ὅποιον θέλησε νὰ τὴν κοινωνήσει, ἡ Πίστη ποὺ ὑπῆρξε στήριγμα γιὰ κάθε ἕναν ποὺ θέλησε νὰ τὴν πλησιάσει. Παναγία, τὸ Πνεῦμα ποὺ ἔθρεψε γενεὲς καὶ γενεὲς στὴν Ἑλληνικὴ γῆ, Γενεὲς ποὺ στερήθηκαν, Γενεὲς ποὺ πολέμησαν, Γενεὲς ποὺ θυσιάστηκαν καὶ θυσίασαν.

Παναγία, τὸ Πρόσωπο ποὺ οἱ πνευματικοί μας πρόγονοι ἀγάπησαν, παίδευσαν ὡς πρὸς τὴ Χάρη Του τὸ ἦθος τους, ζήτησαν τὴ βοήθειά Tου, στήριξαν τὶς ἐλπίδες τους, ἐμπνεύστηκαν τὰ ἔργα τους καὶ ἀφύπνισαν συνειδήσεις. Καὶ δὲ νοιάστηκαν στιγμή, πῶς θὰ τοὺς ἀποκαλέσει ὁ καθείς, - ἐθνικιστές, θρησκόληπτους, ἀναρχικούς, ξεμωραμένους, παρωχημένους, βαρετοὺς καὶ χίλια ἄλλα - σὲ ὅποια στιγμὴ τῆς αἰωνιότητας.

Γιατὶ αὐτοὶ οἱ Ἄνθρωποι ἔδρασαν μὲ Νοῦ καὶ Καρδιὰ ἀδιαίρετα. Γιατὶ αὐτοὶ οἱ Ἄνθρωποι ἀγάπησαν τὰ Χώματα ποὺ τοὺς γέννησαν. Γιατὶ αὐτοὶ οἱ Ἄνθρωποι ἐκτίμησαν τὸν Πνευματικὸ Κόπο αἰώνων αὐτοῦ τοῦ Tόπου. Γιατὶ αὐτοὶ οἱ Ἄνθρωποι πόνεσαν τὸν μόχθο τῶν Γενεῶν τῆς Ἑλληνικῆς Γῆς ποὺ τοὺς ἔθρεψε. Γιατὶ αὐτοὶ οἱ Ἄνθρωποι ἐπέλεξαν νὰ μᾶς συντροφεύουν, ἔστω καὶ ἂν τοὺς ἀγνοοῦμε, ἔστω καὶ ἂν τοὺς ὑποτιμοῦμε, ἔστω καὶ ἂν τοὺς χλευάζουμε. Γιατὶ αὐτοὶ οἱ Ἄνθρωποι ὄχι μόνο ὁραματίστηκαν τὴν Ἐλευθερία, ἀλλὰ παράλληλα ἀπελευθέρωσαν τὴν Ἑλληνικὴ Συνείδηση.

Οἱ Ἰδέες μας, τὰ Πιστεύω μας, οἱ Πνευματικοί μας Ὑπάρχουν. Τὸ Ἦθος μας, ἡ Παιδεία μας, οἱ Ἀρχές μας Ζοῦν. Τὸ Πρόσωπο τῆς Ἐλευθερίας στὴν Ἑλλάδα εἶναι ἐντυπωμένο, σὲ κάθε τι γηγενές, ποὺ θὰ θελήσει ἡ ὅποια τῶν αἰσθήσεών μας νὰ μεταλάβει. Ἂς σπάσουμε τὰ δεσμὰ τῶν παραισθήσεών μας καὶ ἄς εὐχηθοῦμε «Καλὴ Παναγιά».

εν Χολαργώ, τη 23η Νοεμβρίου 2013

Παρασκευή Γ. Κ.