ΑΡΧΕΙΟ ΣΤΙΧΩΝ

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ

ΚΡΗΤΙΚΕΣ ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ "Λ..."

 

 

Λακκιώτη κάμε σύντεκνο να μη φοβάσαι ξύλο,
κι Αγερηνιώτη αδερφοχτό Πανηχωρίτη φίλο.

Λακκιώτικο καλό κρασί κι από παλιό βαρέλι,
όποιος το πιεί θα ξαναπιεί και θα γενεί κοπέλι.

Λαός που την παράδοση ξεχνά και δεν θυμάται,
στο λήθαργο του μαρασμού παντοτινά κοιμάται.

Λεβέντης ετραγούδηξε εις την δεξιά μου μπάντα,
ας έχει την υγεία του και σήμερο και πάντα.

Λεβέντισσά σε κοπελιά κι έχεις περίσσια χάρη,
σα ντω Χανιώ την αγορά που δεν υπάρχει άλλη.

Λέει ο μύθος του έρωτα θεά 'ναι η Αφροδίτη,
μα συ σαι μια αληθινή θεά πώνω στη Κρήτη.

Λένε για 12 θεούς πως είχε η Ελλάδα,
μα η Κρήτη έχει ένα θεό που ναι η μαντινάδα.

Λένε η θεά του έρωτα πως είναι μόνο μία,
μα συ μικρή μου καταργείς και μύθους και βιβλία.

Λένε θεοί τον ουρανό πως τόνε κατοικούνε,
μα εμετακομίσανε και εις την Κρήτη ζούνε.

Λένε ο Κρητικός Θεός πως είναι στο Καστέλι,
και παίρνει κάθε κοπελιά όποιο κοπέλι θέλει.

Λένε πολλοί πως τσι πληγές ο χρόνος τσι γιατρεύγει,
μα γω 'χω μια κι αντί να κλεί όλο κακοσυνεύγει.

Λένε πως ειν’ η λεβεντιά αρρώστια που δε μπιάνει,
μούδ’ επιστήμης γιατρικό μούδε γηθειάς βοτάνι.

Λένε πως μόνο ο Θεός σε σφάλματα δεν πέφτει,
κι όμως Αυτός τον έκαμε αυτό τον τον κόσμο ψεύτη.

Λένε υπάρχουνε θεές πολλές εις τον πλανήτη,
μα είναι μια ξεχωριστή που την -ε- λένε Κρήτη.

Λίγος μα μερακλήδικος ήτονε ο καιρός σου,
χαίρεται η γη που ‘χει κορμιά νεκρού σαν το δικό σου.

Λιμάνι 'πανεμιδερό, στου νου μου το ταξίδι,
είν' η δική σου αθιβολή κι ανάκαρα μου δίδει.

Λογιάζω και επιθυμώ να πω Χριστός Ανέστη,
να σε φιλήσω κοπελιά για του Χριστού ταντέτι.

Λογίζομαι πως πλια καλιά στα χαμηλά να θέσω,
παρά να λέω ,μια ζωή όφου κι εδά θα πέσω.

Λουλούδια δε χρειάζεσαι μα συ καλιά μυρίζεις,
όπου περνάς μοσκοβολάς κι όπου σταθείς στολίζεις.

Λουσακιανό ‘ναι το νερό Λουσακιανή κι η βρύση,
Λουσακιανή κι η κοπελιά που πάει να γεμίσει.