ΑΡΧΕΙΟ ΣΤΙΧΩΝ

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ

ΘΕΙΑ ΜΟΥ ΝΙΚΟΛΑΚΑΙΝΑ

Τραγούδι αποκριάτικο με προέλευση από την Κάρυστο Εύβοιας.

 

Θεια μου Νικολάκαινα ‘σύ δεν το ‘πραξες καλά,
τέτοια κόρη που ‘χεις σκύλα και την έστειλες για ξύλα.

------

Το κοπέλι στο καρτέρι την επιάνει από το χέρι,
τράβα εγώ και τράβα εκείνη δίνει ο Θιος και πέφτ’ εκείνη,
πάνω ‘γώ ‘πό κάτω εκείνη.

------

Τη φιλώ στο κούτελο “(α)εις το διάολο κούτσουρο”,
τη φιλώ και στο λαιμό “(α)εις το διάολο από ‘δώ”.

------

Κόρη μ’ πόσο σ’ αγαπώ πο’ ‘χεις το λαιμό χυτό,
που ‘χεις τα μαλλιά μετάξι και πλεγμένα με την τάξη.

------

Τη χαϊδεύω τη φιλώ “μα ‘γώ τέτοια τ’ αγαπώ”,
και μου λέει παρακάτω από το λαιμό πιο κάτω.

------

Και της πιάνω τα βυζιά μου λέει “μου ‘ρθ’ αραθυμιά”,
και μου λέει παρακάτω από τα βυζιά πιο κάτω.

------

Την πιάνω από τον αφαλό “παρακάτω βρε τρελό”,
και μου λέει παρακάτω απ’ τον αφαλό πιο κάτω.

------

Και την πιάνω από το γόνα “ατζαμής μου λέει είσ’ ακόμα”,
πιάνω της τα γόνατα “κάνεις και καμώματα”,
και της τα σηκώνω απάνω τη ρωτάω τι να κάνω.

------

Και μου λέει παραπάνω απ’ τα γόνατα πιο πάνω,
και την πιάνω απ’ το μερί “να κοντεύει να το βρει”,
και μου λέει παραπάνω από το μερί πιο πάνω.

------

Ανάμεσ’ από το μερί βλέπω τούρκικο τζαμί,
μπαίνει ο χότζας μέσ’ την μέση με το κόκκινο του φέσι,
μια κοιλιά χτυπάει την άλλη γίνεται χαρά μεγάλη.